Lakshini is de naam van ons guesthouse in Kandy. Om 8u hebben we afspraak met een jonge alleen reizende Franse jonge dame (29j) die we de vorige avond hebben leren kennen. We besluiten om samen naar een olifantenweeshuis te gaan. Deze trip wordt in alle reisboeken warm aanbevolen. Een (dure ) rit op de rug van een olifant slaan we af. Na 15 minuten houden we het voor bekeken en we zijn 600 roepie armer en een ontgoocheling rijker.
Vervolgens bezoeken we een de botanische tuin van Kandy. Heel mooi, één van de mooiste tuinen die we ooit gezien hebben. Een halt aan de locale groenten en f ruitmarkt lijkt een echt kleurenpallet te zijn. We proeven van veel te veel onbekende fruitsoorten, met andere woorden we kochten een hele voorraad waar we zeker nog enkele dagen mee weg kunnen.
In de vooravond bezoeken we de
tempel van de tand. Moeilijk te verwoorden maar prachtig. We zijn net op tijd voor de ceremonie.We staan voor een groot altaar met bloemstukken erop. Ingetogen nemen eerst de monniken een bloemstuk, ze offeren dit aan een hoger gelegen altaar. Daarna komen de menigte in beweging. In ruil voor wat geld in de offerblok nemen ze een bloemstuk van het altaar en gaan via een lange rij naar hoger gelegen altaar, Een monnik neemt het bloemstuk van hen aan. Door al die aanwezigen kunnen we niet goed zien wat er zich daar boven afspeelt. We besluiten ook een bloemstuk van het altaar te nemen ( zonder dat we geld in de offerblok te gooien ) en de rij te volgen. Ingetogen geven we het bloemstuk dat wat verder weer af.
Anekdote: Op de lokale fruitmarkt hadden we 2 grote messen gekocht om ons fruit te kunnen schillen. Deze had Lut in haar tas gestopt. Bij het bezoek aan de tempel werden we in een hokje apart door een dame gecontroleerd, we werden betast of we niets verdacht bijhadden, 100 m verder een tweede controle, nu werden ook onze handtassen aan de controle onderworpen. Lut slaat alle kleuren uit, de messen zitten nog in haar tassen. Vliegensvlug gooit zij een pakje koekjes open in haar tas en ze zet haar beste glimlach op. Ja, het werkte ! We werden doorgelaten.We mogen er niet aandenken als ze gemerkt hadden dat we “ wapens" bij hadden.
Daar de trein met 2 u vertraging vertrokken is ( iets dat daar heel normaal blijkt te zijn ) komen we pas in de vooravond in Ella aan. Ons nieuw guesthouse kleeft aan een bergwand aan. Van op ons balkon hebben we een uniek uitzicht. Ella is een plaats voor boswandelingen en bergtochten, dus niet voor ons. Voor het avondmaal gaan we het stadje Ella bezoeken. D.w.z. één straat (1km ) met allemaal toeristische terrasjes. We ontmoeten daar een sympathiek gezin: ma en pa met zoon (19j ) en dochter (18 j) uit Marke. Op onze tocht waren we ze al eens eerder tegen gekomen. Of we een glaasje met hen willen drinken? Dit moest ons geen 2 keer gevraagd worden. Na wat heen en weer gebabbel stellen ze ons voor dat we de volgende dag mogen mee rijden met hun privé minibusje naar het zuiden. Een gemeend aanbod dat we met dank hebben aangenomen. Afspraak morgen om 8u15 aan ons hotel.
Als visser die aan hun vislijn die zitten te wachten op enige vangst, zo staan daar de taxi-chauffeurs te wachten aan het station, in de hoop dat ze een westerlng kunnen vangen. Meteen kregen we de volle belangstelling. Eén taxi -driver kan ons overtuigen. Hij stelt ons een aantrekkelijk guesthouse voor die gebouwd is in koloniale stijl . We hadden meteen het gevoel ergens thuis te komen. We werden ontvangen door de vriendelijke vrouw des huizes. Het salon, de eetkamer, de veranda alles staat ter onze beschikking. De namiddag werd besteed aan het rondtoeren in de theeplantages . De honderden felgekleurde theepluksters mochten zeker niet ontbreken op de foto. Als afsluiter van deze toer hebben we een grote theefabriek bezocht. Na de rondleiding mochten we thee proeven, lekker vind ik dit niet, maar het stuk chocolade taart smaakte des te beter ! 
