Unawatuwa – Hikkaduwa

Alweer hebben we ons verplaatst met een tuk – tuk.Intussen weten we al goed naar welk soort guesthouses dat we het best kiezen. We slagen erin een leuk guesthouse te vinden met een privé tuin met heel wat palmbomen dat direct aan de zee gelegen is.

We zijn voorlopig de enige gasten. We kiezen de kamer aan de zeekant. Het geluid van de golvende zee zal ons vanavond in slaap wiegen.

In de namiddag vinden we een terrasje waar ze echte espresso hebben. Jammer dat de uitbater bij onze komst meteen de muziekkeuze verandert. De Sri Lankeese muziek werd vervangen door westerse muziek. Het verbreekt een beetje de lokale sfeer. We vragen of we hier ook een stuk chocolade kunnen kopen. Meteen stuurt hij Lut 10 m verder naar een winkeltje. Daar koopt zij een echte Mars en een reep Toblerone, we voelen ons een koning te rijk. Want dit is het enige dat we hier echt gemist hebben, koffie (hier is het thee) en chocolade.

Na ons heerlijk tearoom bezoek wandelen we een heel stuk verder tot aan het treinstation. Daar laten we ons informeren om overmorgen naar Colombo, het laatste traject van onze reis af te leggen. Rond de buurt van het station genieten we van de couleur locale. Niet ver van een klein eetstalletje staat een koe te eten uit een vuilnisbak. Zodra we dat op ons fotomateriaal willen vastleggen komt de man uit zijn eetstalletje ons vertellen dat hij de trotse bezitter is van deze koe. Heel trots vertelt hij ons dat dit beest wel 20.000 roepie (€ 137) waard is. Daarmee verstaan wij dat hij bedoelt dat hij een welvarend man is.

Wat ons alweer opvalt aan het station, is dat de mensen die groten afstanden te voet afleggen gewoon op de sporen lopen. Hele troepen volk verplaatsten zich zo van het ene naar het andere dorp.

Deze avond dineren we niet ons guesthouse. We kiezen een restaurantje met zicht op zee. Weer zijn we de enige klanten. Zoals gewoonlijk kiezen we uit de visschotels. Op één uitzondering na hebben we al dagelijks voor de heerlijkheden uit de zee gekozen.

Hier is het gauw donker (18u30 ) Na de dis (20 u) kuieren we nog wat in de plaatselijke winkeltjes. Een uurtje later ben ik al aan het schrijven aan deze blog op het terrasje van onze kamer, met de schaduw van de talrijke palmbomen.