zaterdag 31 juli 2010

Zaterdag 31 juli



De stranden zijn hier zo mooi, er zijn hier geen toeristen. We vertoeven in een guesthouse met slechts vier kamers. De gastheer en gastvrouw doen alles wat in hun bereik ligt om het de gasten naar hun zin te maken. Dit wordt een dag van genieten, de blog bij te werken (zonder internet ) maar alles op  de pc op te slaan om dan eerstdaags te publiceren. Een dagje zalig niets doen , luisteren naar de branding van de zee , kijken naar de onvermoeibare ruwe golven ...

vrijdag 30 juli 2010

Vrijdag 30 juli Ella Tangalle

Zoals afgesproken werden we met een privé busje afgehaald aan ons hotel van de familie uit Marke.

Het werd een heel gezellige rit. In het Westvlaams praten we heen en weer over bezochte plaatsen op onze planeet. Aan het bus station van Tangalle nemen we afscheid. Hartelijk dank Stephan, Tine, Felix en Emma !

Eventjes voelen we ons uitgeschud. We laten ons overhalen om naar het hotel te gaan die de tuk-tuk driver aanbeveelt. We rijden steeds verder uit de bewoonde wereld en ergens in het hol van Pluto wil de driver ons afschudden. Nee, dat willen we beslist niet. Vast beraden gebieden we de driver ons terug te brengen naar het startpunt. Na wat twijfel gokken we op een buurt waar volgens Lonely Planet verschillende hotels staan. We kiezen daar het mooiste uit. ( prijs per nacht 2 personen € 10,80 !) Met een open restaurant op 10m van de golvende zee. Het witte strand met de sierlijke palmbomen is zoals op de plaatjes. Na deTsunami is dit hotel volledig opnieuw opgebouwd. Iets verder in de laan zien we nog de trieste sporen van de ramp nu 5 jaar geleden. Hier in Tangalle heeft de ramp het leven gekost aan 1500 mensen. We vinden hier ook een gedenksteen van een Brits meisje van 24jaar die hier op 24 december het leven heeft verloren.
We besluiten het een paar dagen kalmer aan te doen. Een boek te lezen wat rond kuieren en misschien wel 2 nachten te blijven.

Star Fish Beach Café

Star Fish Beach Café is de naam ons hotel. Aan de bar hangt een grote poster met de foto van Bob Marly , waar de jonge uitbaatsters hevig van fan zijn. Dat belooft voor deze avond. Rond etenstijd horen we vanuit onze luie stoel een wagen stoppen, we kunnen onze ogen niet geloven maar de familie van Marke heeft per toeval hier het avond diner gereserveerd ! Nu mag er wel een aperitiefje af. Behalve relaxen hebben we voor morgen toch geen plannen.

donderdag 29 juli 2010

Donderdag 29 juli


We worden wakker door de gietende koude regen. Jammer dat de gastvrouw niet eventjes de mooie haarvuren aangestoken heeft. Want het is hier berekoud! De zon komt er tegen de middag door. Maar op de hoogte waar we vertoeven is het hier nooit echt warm. Van Nuwara Eliya vertrekken we zoals de meeste toeristen met de trein naar Ella (4 u treinen ). Dit is een oude stoomtrein ( 30 km per uur ) Met open ramen en open deuren. Ideaal om mooie plaatjes te maken van de mooie the plantages en het prachtig berglandschap. We kochten een 2de klasticket,  maar door de drukte vertoeven we de helft van de tijd op een 3de klassewagon. Deze zijn wagon is zonder banken, we gebruiken onze bagage om erop te zitten. Maar zoals eerder vermeld maken de prachtige uitzichten alles goed.

Daar de trein met 2 u vertraging vertrokken is ( iets dat daar heel normaal blijkt te zijn ) komen we pas in de vooravond in Ella aan. Ons nieuw guesthouse kleeft aan een bergwand aan. Van op ons balkon hebben we een uniek uitzicht. Ella is een plaats voor boswandelingen en bergtochten, dus niet voor ons. Voor het avondmaal gaan we het stadje Ella bezoeken. D.w.z. één straat (1km ) met allemaal toeristische terrasjes. We ontmoeten daar een sympathiek gezin: ma en pa met zoon (19j ) en dochter (18 j) uit Marke. Op onze tocht waren we ze al eens eerder tegen gekomen. Of we een glaasje met hen willen drinken? Dit moest ons geen 2 keer gevraagd worden. Na wat heen en weer gebabbel stellen ze ons voor dat we de volgende dag  mogen mee rijden met hun privé minibusje naar het zuiden. Een gemeend aanbod dat we met dank hebben aangenomen. Afspraak morgen om 8u15 aan ons hotel.

Donderdag 29 juli Nuwara Eliya - Ella




We worden wakker door de gietende koude regen. Jammer dat de gastvrouw niet eventjes de mooie haarvuren aangestoken heeft. Want het is hier berekoud! De zon komt er tegen de middag door. Maar de hoogte waar we vertoeven is het hier nooit echt warm. Van Nuwara Eliya gaan we zoals de meeste toeristen met de trein (4 u treinen ).Dit is een oude stoomtrein ( 30 km per uur )Met open ramen en open deuren. Ideaal om mooie plaatjes te maken van de mooie the plantages en het prachtig berglandschap. We kochten een 2de clasticket, maar door de drukte vertoeven we de helft van de tijd op een 3de classe – wagon. De zijn wagon zonder banken, onze bagage gebruiken we om erop te zitten. Maar zoals eerder vermeld de prachtige uitzichten maakten alles goed.

Daar de trein met 2 u vertraging vertrokken is ( iets dat daar heel normaal blijkt te zijn ) komen we pas in de vooravond in Ella aan. Ons nieuw guesthouse kleeft aan een bergwand aan. Van op ons balkon hebben we een uniek uitzicht. Ella is een plaats voor boswandelingen en bergtochten, dus niet voor ons. Voor het avondmaal gaan we het stadje Ella bezoeken. D.w.z. één straat (1km ) met allemaal toeristische terrasjes. We ontmoeten daar een sympathiek gezin: ma en pa met zoon (19j ) en dochter (18 j) uit Marke. Op onze tocht waren we ze al eens eerder tegen gekomen. Of we een glaasje met hen willen drinken? Dit moest ons geen 2 keer gevraagd worden. Na wat heen en weer gebabbel stellen ze ons voor dat we de volgende dag( gratis ) mogen mee rijden met hun privé minibusje naar het zuiden. Daar we voelden dat het aanbod oprecht gemeend was, hebben het dan ook met dank aangenomen. Afspraak morgen om 8u15 aan ons hotel.

woensdag 28 juli 2010

Woensdag 28 juli Kandy Nuwara Eliya


 Kandy - Nuwara Eliya
Met de tuk - tuk laten we ons vroeg in de morgen naar het station brengen. Alle bussen staan zonder enige orde allemaal door elkaar. In de Lonely Planet hebben we gelezen dat er 2 soorten bussen zijn. De  gewone bussen, waar reizigers als sardienen op elkaar zitten . Met gewone bussen bedoel ik bussen die bij ons al heel lang afgeschreven zijn. Dan zijn er nog de inter- city bussen, deze zijn heel confortabel, maar ook hier worden meer zitjes verkocht dan er plaatsen zijn. Bij elke bus staan mannen luidkeels hun bestemming af te roepen. De rit zal 3 uur duren en kost 170 Roepi's . Wij moeten 3 zitjes betalen, ééntje voor onze bagage . Voor de bussen vertrekken komen  er 10 tallen verkopers op de bussen om alles wat eetbaar is aan de man te brengen.  Als gedreven marktkramers bevelen ze met luide stem hun waren aan.  We hebben meer het gevoel op een veilling te zitten dan op een bus.

Het startsein voor vertrek wordt pas gegeven als de bus vol is ( lees overvol )
Rond de middag zijn we op onze bestemming. Nuwara - Eliya ligt in de bergen. We wisten dat het daar koud zou zijn, maar zo koud dat hadden we echt niet meegerekend.
Als visser die aan hun vislijn die zitten te wachten op enige vangst, zo staan daar de taxi-chauffeurs te wachten aan het station, in de hoop dat ze een westerlng kunnen vangen. Meteen kregen we de volle belangstelling. Eén taxi -driver kan ons overtuigen. Hij stelt ons een aantrekkelijk guesthouse voor  die gebouwd is in koloniale stijl . We hadden meteen het gevoel ergens thuis te komen. We werden ontvangen door de vriendelijke vrouw des huizes. Het salon, de eetkamer, de veranda alles staat ter onze beschikking. De namiddag werd besteed aan het rondtoeren in de theeplantages . De honderden felgekleurde theepluksters mochten zeker niet ontbreken op de foto.  Als afsluiter van deze toer hebben we een grote theefabriek bezocht. Na de rondleiding mochten we thee proeven,  lekker vind ik  dit niet, maar het stuk chocolade taart smaakte des te beter ! 

Toen we s'avonds thuis kwamen had de gastvrouw lekker gekookt voor al haar gasten. We aten allen samen in de grote eetkamer . Het was een heerlijke maaltijd !  Onder de gasten werd er heel wat heen en weer gepraat over het land en de plaatsen die we zeker nog een bezoek waard zijn .


dinsdag 27 juli 2010

Dinsdag 27 juli



Lakshini is de naam van ons guesthouse in Kandy. Om 8u hebben we afspraak met een jonge alleen reizende Franse jonge dame (29j) die we de vorige avond hebben leren kennen. We besluiten om samen naar een olifantenweeshuis te gaan. Deze trip wordt in alle reisboeken warm aanbevolen. Een (dure ) rit op de rug van een olifant slaan we af. Na 15 minuten houden we het voor bekeken en we zijn 600 roepie armer en een ontgoocheling rijker.

Vervolgens bezoeken we een de botanische tuin van Kandy. Heel mooi, één van de mooiste tuinen die we ooit gezien hebben. Een halt aan de locale groenten en f ruitmarkt lijkt een echt kleurenpallet te zijn. We proeven van veel te veel onbekende fruitsoorten, met andere woorden we kochten een hele voorraad waar we zeker nog enkele dagen mee weg kunnen.

In de vooravond bezoeken we de tempel van de tand. Moeilijk te verwoorden maar prachtig. We zijn net op tijd voor de ceremonie.We staan voor een groot altaar met bloemstukken erop. Ingetogen nemen eerst de monniken een bloemstuk, ze offeren dit aan een hoger gelegen altaar. Daarna komen de menigte in beweging. In ruil voor wat geld in de offerblok nemen ze een bloemstuk van het altaar en gaan via een lange rij naar hoger gelegen altaar, Een monnik neemt het bloemstuk van hen aan. Door al die aanwezigen kunnen we niet goed zien wat er zich daar boven afspeelt. We besluiten ook een bloemstuk van het altaar te nemen ( zonder dat we geld in de offerblok te gooien ) en de rij te volgen. Ingetogen geven we het bloemstuk dat wat verder weer af.

Anekdote: Op de lokale fruitmarkt hadden we 2 grote messen gekocht om ons fruit te kunnen schillen. Deze had Lut in haar tas gestopt. Bij het bezoek aan de tempel werden we in een hokje apart door een dame gecontroleerd, we werden betast of we niets verdacht bijhadden, 100 m verder een tweede controle, nu werden ook onze handtassen aan de controle onderworpen. Lut slaat alle kleuren uit, de messen zitten nog in haar tassen. Vliegensvlug gooit zij een pakje koekjes open in haar tas en ze zet haar beste glimlach op. Ja, het werkte ! We werden doorgelaten.We mogen er niet aandenken als ze gemerkt hadden dat we “ wapens" bij hadden.

maandag 26 juli




Na een rustige dag staat er een zware klim op het programma. We willen kost wat kost de Sigirya rots beklimmen, 1237 treden hoog. Gewapend met ons fototoestel, een voorraad water en een gids slagen we erin de top te bereiken. Een aantal eeuwen liet hier een koning op de top een paleiscomplex bouwen. Nu resten er daar alleen maar meer wat ruines met nog goed bewaarde fresco ‘s. Om de dag hele maal kompleet te maken, hebben we ook nog Dambulla bezocht, daar stond ons weer een klim te wachten van een 300 tal treden. Boven werden we beloond met een prachtige tempel gebouwen, met daar in ontelbare mooi geschilderde Boedha ‘s. De warme kleuren van deze beelden en het plafond beschildering krijgen onze volle bewondering. Voldaan van al dat moois gaan we op zoek naar ons volgende guesthouse.

maandag 26 juli 2010

Zondag 25 juli

Na korte nacht rijden we met een mini-busje naar Polonnarwa . De site hebben we bezocht alvorens de zon haar volle warmte uitstraalde.
Na de lunch zijn we naar Sigirya gereden een 3 tal uur verder .De avond vullen we op het teras van het hotel, en een wandeling rond het meer . De chauffeur en de gids zullen ons nu 2 dagen vergezellen ( in Sri Lanka een mini betalen en jij krijgt er zonder vragen een "gids " bij ,Blijkbaar krijgen de drivers en de " gidsen " gratis slaping en eten in ruil voor het aanbrengen van toeristen .
Ten gevolge van de Tamil oorlog is de toeristen opkomst nog heel mager .

Zaterdag 24 juli Anaradhpura



We hebben een rijk gevuld programma uitgedoktert.Anuradhapura heeft een rijke geschiedenis .We bezoeken eerst een site die 40 km2 beslaat , Gelukkig kunnen kunnen we de meeste afstanden met de tuk - tuk afleggen .
De heilige stad Anuradhapura fungeerde lange tijd als hoofdstad van het koninkrijk Anuradhapura. Meer dan 12 eeuwen lang was deze koningsstad het machtscentrum waar politiek, cultuur, economie en religie samenkwamen.
De schatten uit het verleden in Anuradhapura zijn bijzonder goed bewaard. Met de koninklijke tuinen, het paleis Mahasena en de prachtige tempels met enorme koepels is Anuradhapura net een groot oplenluchtmuseum!
In de namiddag bezoeken we Minhitale , Om religieuze redens mogen we site niet met schoenen betreden ,gelukkikg hebben we elk een paar kousen in onze rugzak !
Een bedrijvig gids biedt zijn diensten aan. Hoewel we hem blijven negeren houdt hij voet bij stuk en blijft ons volgen. Bij iedere halte doet hij zijn verhaal en verteld ingetogen de geschiedenis van deze site. We blijven hem negeren tot we aan klim beginnen van 850 ongelijke treden .Vanaf dan kunnen we zijn steun letterlijk en figuurlijk goed gebruiken .Bij val avond vernemen we van onze tuk - tuk driver het vandaag volle maan is . En er zou de Perahera stoet uitgaan. Dat moest ons geen tweemaal gezegd worden, We spreken af om 20 u , de stoet ( lees een processie van het Boedhisme ) zou om 9 u starten , het kon ook wat later  zijn. De hele stad was verlicht in wat wij kerstversiering zouden noemen, Duizenden , duizenden sfeerlichten versieren de bomen en de straten . De stoet starte niet om 21u maar om 23 u .
In Sri Lanka heeft niets een vaste uur, Een tijdstip is altijd "ongeveer" .Het was een indrukwekkend spectackel. Dansers met vuur, Mooi aangeklede olifanten , een avond die we niet gauw zullen vergeten .Het was al een stuk na middernacht toen we terug aan ons hotel ariveerden.
Wat we niet hadden meegerekend dat de poort van het hotel zou gesloten zijn. Niemand ga antwoord op ons gebel. We stonden daar , we zagen zelfs in het donker het gezicht van onze driver verbleken.Na enkele minuten slaagde onze tuk tuk chaufeur met wat handigheid de poort open te krijgen . Geruisloos zijn we naar onze kamer geslopen, Niemand heeft het ooit gemerkt.