Laatste dag ( rode lijn op de kaart = afgelegde route )

Opstaan voor een laatste keer in dit prachtig land . Het heeft een eigenaardig gevoel. Mijmeren over wat geweest is , uitkijken naar onze geliefden die ons over 30 uur terug zien .

'Heeft u plannen voor vandaag ?', vraagt de dame van ons hotel. 

'Niet echt'

'Misschien heb ik een voorstel,  kennen jullie Herman Steur ? Deze man heeft 30 jaar geleden een soort missiepost opgericht voor de armsten van dit land. Het domein beslaat intussen 70 km2, allemaal bebouwd met kleine huisjes, een school , een bakkerij, een ziekenhuis en een huis voor demente bejaarden. Hij is hiermee begonnen met eigen kapitaal, gevolgd door heel wat donaties .

Het wordt een bezoek waar we een tijdje stil van worden.

De rest vanmiddag wordt besteed aan rondkuieren en ons klaar maken voor het vertrek .

We genieten van een laatste heerlijke vismaaltijd  in de avond, nog even de blog bijwerken en vertrekken.

Wat is ons hier het meest opgevallen ?

1. 
   
   Het vervoer : Tuk - tuk
2. 
   
   Alle kinderen zijn in witte schooluniform ,meisjes wit kleed met een geplooide rok en een fel gekleurde das ! jongens witte lange broek, wit hemd zonder das !( kinderen uit de lager school dragen een gekleurd bermuda
3. 
   
   Veel mannen ( jong en oud ) dragen lange rokken
4. 
   
   katholieken, moslims, hindoes en boeddhisten leven hier in vrede met elkaar
5. 
   
   Er worden grote afstanden te voet afgelegd op de treinsporen
6. 
   
   Kledij : vrouwen mogen niet met hun schouders blootlopen, wel dragen ze heel korte ' t shirts tot net onder hun borsten, zo lopen ze altijd met hun blote buik rond .Met lange rokken, alles in felle kleuren (zelfde als in India ) 
7. 
   
   Het eten is hier overheerlijk

  Beetje eng :

1. 
   
   In grote station veel bewaking met machine geweren
2. 
   
   Ook binnenin de banken staan steeds mannen met machine geweren in aanslag
3. 
   
   Langs de grote wegen is er  veel controle van gewapende mannen , maar toeristen mogen steeds zonder controle door.

Deze blog wordt thuis nog aangevuld met foto s en indrukken van deze reis.

Hikkaduwa Negombo

Om 9u staan we reeds klaar aan het treinstation van Hikkaduwa om de trein te halen van 9u45. We zijn goed op tijd want de trein kan evengoed 15 minuten vroeger komen, hoewel de kans groter is dat het een uur later is . We vertrekken om 10 uur.  Het is een trage trein.
Tal van taxi-drivers komen hun diensten aanbieden, als argument zeggen ze dat de rit zal veel korter zijn met de wagen dan met de trein. Dat wij toch voor een 2de klas ticket kiezen om te reizen met de lokale bevolking gaat er bij hen niet in.
Weer hebben we een mooie rit op die lelijke trein . Met open ramen genieten van het binnengluren in de kleine tuintjes en huisjes van de mensen alhier. 4u later staan we weer in het grote station van Colombo waar we enkele weken terug met een klein hartje aan onze tour begonnen zijn. We zoeken het kaartje van een tuk-tuk driver die we bij de start van onze reis gekregen hadden. Rexi is de naam van de man die ons waarmee we onze eerste rit hebben gemaakt. Meteen herkent hij onze stem.  Hij brengt ons van Colombo naar Negombo. We kiezen een hotel van Lonely Planet, maar dat valt echt niet mee. Mag ik jullie een hotel voorstellen vraagt hij ons , het is geheel vrijblijvend. Zo brengt hij ons naar een hotel die door een Belgische vrouw wordt uitgebaat . Dit  nog voor 2 dagen .

Negombo zien we nu aan een heel andere kant dan bij onze aankomst . Negombo is verdeeld in een authentieke  ( waar we onze reis begonnen waren ) en een toeristische kant waar we nu verblijven.

Hikkaduwa ( tweede dag )

Bij het opstaan hebben we het goede voornemen om van onze tuin te genieten  en van het strand dat pal aan ons terras paalt. Na het onbijt gaan we eerst naar de bank, want de roepi s die we in de luchthaven bij aankomst hadden gewisseld, zijn toch opgeraakt. De wisselkantoren liggen in een heel drukke straat . We kunnen niet weerstaan aan deze uitdaging. M.a.w. in plaats van rusten aan het strand, wordt het een dag windowshopping. 

Hikkadwa is ooit een druk bezochte stad geweest.  We zien grote hotels in vervallen toestand die na de tsunami nog steeds niet hersteld zijn . Hier in Sri Lanka spreekt men van 2 tijdperken: de tijd voor de Tsunami en de tijd erna. Daarbij komt nog dat er veel toeristen weggebleven zijn door de jarenlange Tamiloorlog , met daarbij nog de crisis die ook het land treft.

Ondanks hun trieste verhalen behouden de Sri Lankeesen hun trotse houding, er wordt weinig gebedeld.

Als we s' avonds dezelfde eettent kiezen als de dag ervoor , worden we als echte "trouwe " klanten behandeld. De heer belooft ons een heerlijke maaltijd. We bestellen beiden een scampischotel. Voor enkele euro's  krijgen we een bord van deze heerlijkheden. Helaas veel te veel, minstens 30 stuks per schotel !

We worden hartelijk bedankt en we zien de man hopen op een  volgend bezoek van ons . Om zijn pret niet te bederven vertellen we niet dat we morgen om 9u45 de trein willen halen voor ons laatste traject.

Als we in ons guesthouse onze blog neerpennen op onze mini laptop, worden we meestal met argus ogen aangekeken. Op hun kousevoeten komen ze vragen wat we eigenlijk aan het doen zijn. Zodra ze vernemen dat we ons reisverhaal aan het neerpennen zijn, zien we meteen de macht van internet. Met hun beste glimlach komen ze vragen of we een goed verslag willen schrijven over hun guesthouse.

Eén uitbater vroeg hoeveel we betaald hadden voor de pc. Omdat we niet wilden doorgaan als rijkelui , logen  we en zeiden we dat we maar een vierde van de echte prijs betaald hadden. Wat we niet hadden meegerekend dat de man metéén het dubbele wilde betalen voor onze pc!   We herhaalden dat we deze echt niet konden missen . De man bleef aandringen , kost wat kost wou hij zo een pc! Kon ik dan geen voor hem opsturen ? De verzendkosten neemt hij voor zijn rekening en hij wou vooruit betalen.

Om onszelf uit deze benarde situatie te redden zei ik dat zo een pc enkel in het nederlands werkte. Hij lachte , hij had het begrepen , Dat zal wel de reden zijn zei hij dat dat ding zo weinig kost !

Unawatuwa – Hikkaduwa

Alweer hebben we ons verplaatst met een tuk – tuk.Intussen weten we al goed naar welk soort guesthouses dat we het best kiezen. We slagen erin een leuk guesthouse te vinden met een privé tuin met heel wat palmbomen dat direct aan de zee gelegen is.

We zijn voorlopig de enige gasten. We kiezen de kamer aan de zeekant. Het geluid van de golvende zee zal ons vanavond in slaap wiegen.

In de namiddag vinden we een terrasje waar ze echte espresso hebben. Jammer dat de uitbater bij onze komst meteen de muziekkeuze verandert. De Sri Lankeese muziek werd vervangen door westerse muziek. Het verbreekt een beetje de lokale sfeer. We vragen of we hier ook een stuk chocolade kunnen kopen. Meteen stuurt hij Lut 10 m verder naar een winkeltje. Daar koopt zij een echte Mars en een reep Toblerone, we voelen ons een koning te rijk. Want dit is het enige dat we hier echt gemist hebben, koffie (hier is het thee) en chocolade.

Na ons heerlijk tearoom bezoek wandelen we een heel stuk verder tot aan het treinstation. Daar laten we ons informeren om overmorgen naar Colombo, het laatste traject van onze reis af te leggen. Rond de buurt van het station genieten we van de couleur locale. Niet ver van een klein eetstalletje staat een koe te eten uit een vuilnisbak. Zodra we dat op ons fotomateriaal willen vastleggen komt de man uit zijn eetstalletje ons vertellen dat hij de trotse bezitter is van deze koe. Heel trots vertelt hij ons dat dit beest wel 20.000 roepie (€ 137) waard is. Daarmee verstaan wij dat hij bedoelt dat hij een welvarend man is.

Wat ons alweer opvalt aan het station, is dat de mensen die groten afstanden te voet afleggen gewoon op de sporen lopen. Hele troepen volk verplaatsten zich zo van het ene naar het andere dorp.

Deze avond dineren we niet ons guesthouse. We kiezen een restaurantje met zicht op zee. Weer zijn we de enige klanten. Zoals gewoonlijk kiezen we uit de visschotels. Op één uitzondering na hebben we al dagelijks voor de heerlijkheden uit de zee gekozen.

Hier is het gauw donker (18u30 ) Na de dis (20 u) kuieren we nog wat in de plaatselijke winkeltjes. Een uurtje later ben ik al aan het schrijven aan deze blog op het terrasje van onze kamer, met de schaduw van de talrijke palmbomen.

Unuwaduwa

Vandaag hebben we ( alweer) afgesproken met een tuk tuk driver. Deze keer voor een 100 km verder te rijden. We hebben voor dit soort voertuig gekozen niet allleen omdat het goedkoper is , maar omdat we dan zoveel mogelijk aan de kustlijn kunnen rijden . We starten om 7 u in de morgen om eerst de vishaven van Tangalle te bezoeken. Daar heerst van 6 u in de morgen een drukte van jewelste. We merken dat we de enige westerlingen zijn, en op één na, de enige vrouwen. We merken dat er tegen onze tuk – tuk driver allerhande moppen gemaakt worden over ons, maar we begrijpen geen snars van .

We stoppen ook bij de gevolgen bij van Tsunami. We worden er stil van.

Dan rijden we langs de prachtige kustlijn naar onze nieuwe bestemming. Ditmaal een echt toeristisch dorp . Het krioelt hier van de zonnekloppers, morgen zoeken we beslist weer het meer authentieke op ….